ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ
Με τον όρο σύσταση των κανόνων ελέγχου εννοούμε τη συμβατότητα των κανόνων. Έτσι, ένας καλός ελεγκτής πρέπει για παρόμοιες εισόδους να δίνει παρόμοιες εξόδους. Αυτό όμως δε θα συμβεί στην περίπτωση που δύο κανόνες ελέγχου έχουν παρόμοιες συνθήκες ενώ παίρνουν διαφορετικές ενέργειες ελέγχου. Ένας τέτοιος κακός συνδυασμός κανόνων μπορεί να είναι:
"αν το λάθος είναι μηδέν τότε ο έλεγχος είναι μηδέν"
"αν το λάθος είναι θετικό μικρό τότε ο έλεγχος είναι αρνητικός μεγάλος"
Εδώ οι συνθήκες (μηδέν και θετικό μικρό) είναι παρόμοιες αλλά οι δράσεις (μηδέν και αρνητικό μεγάλο) είναι πολύ διαφορετικές, πράγμα που σχεδόν σίγουρα θα οδηγήσει σε κακή συμπεριφορά τον ελεγκτή.
Ένα προφανές μέτρο της σύστασης των κανόνων είναι να συγκρίνουμε την επικάλυψη των συνθηκών με την επικάλυψη των δράσεων. Ορίζουμε λοιπόν το δείκτη σύστασης δύο κανόνων:
cik=|Π(Xi|Xk)-Π(Ui|Uk)|
όπου υπενθυμίζουμε ότι το μέτρο πιθανότητας Π δίνει την επικάλυψη των ορισμάτων του. Όσο πιο μεγάλος είναι ο δείκτης σύστασης για δύο κανόνες, τόσο λιγότερη συμβατότητα έχουν. Μπορούμε τώρα να ορίσουμε το δείκτη συμβατότητας ενός κανόνα σαν το άθροισμα των δεικτών συμβατότητας του κανόνα αυτού με όλους τους υπόλοιπους. Αν ο δείκτης αυτός είναι πολύ μεγάλος τότε ο κανόνας είναι προτιμότερο να αφαιρεθεί από το σύνολο των κανόνων.
Δείτε επίσης:
